DU’A, DOA, JEUNG DUNGA

Aya anu nanyakeun: naon bédana du'a, doa, jeung dunga?
Urang paluruh dina kamusna. Tiluanana ogé asalna tina kecap basa Arab “du’a’un”. Dina basa Sunda sarua hartina jeung “jiad”, “jampé”, “panuhun”. Dina basa Sunda mah aya bédana du’a jeung doa téh.
Kecap “du’a” ngandung harti ‘paménta, panuhun ka Alloh swt.’ Ari kecap “doa” mah aya leuwihna; ngandung dua harti. Harti anu kahiji ‘paménta, panuhun ka Alloh swt.’ sarua jeung “du’a”; harti anu kadua ‘panuju, rujuk, atawa ngarujukan’.

Tah, ari kecap “dunga” mah asalna tina kabiasaan urang Jawa dina ngunikeun kecap “du’a”. Anu létahna mémang béda jeung létah urang Sunda. Apan nyebut “Alhamdulillah’ ogé anu medok mah kadéngéna ku urang Sunda jadi “alkamdulillah”. Anu matak kecap “dunga” dina sawatara kamus basa Sunda ditandaan (J.), anu maksudna ‘asalna tina basa Jawa’.
Anu jelas kecap “du’a”, “do’a”, “doa”, jeung “dunga” sok dipaké ku urang Sunda kiwari. Hartina ogé taya bédana, iwal kecap “doa” saperti nu aya dina kalimah: “Ema mah doa pisan mun Ujang kawin ka Néng Isyana.”

Poto: Cép Ozil keur ngadoa.